Ο μέσος άνθρωπος χρησιμοποιεί καθημερινά περίπου στις 5.000 λέξεις.
Οι επιχειρηματίες χρησιμοποιούν από 15.000 έως 50.000 λέξεις.
Αυτό το γεγονός κάθε άλλο είναι παρά τυχαίο: επιτυχημένες επιχειρήσεις σημαίνει επιτυχημένες επικοινωνίες.
Ο επιχειρηματίας (ανεξαρτήτου μεγέθους) θα πρέπει να είναι άψογος γνώστης και χρήσης της γλώσσας, προφορικής αλλά και (κυρίως) γραπτής. Θα πρέπει να μπορεί όχι μόνο να εκφράζεται αποτελεσματικά, αλλά να διακρίνει ακόμη και από ένα email τα χαρακτηριστικά του ακροατή του ώστε να επικοινωνήσει την πληροφορία σύμφωνα με αυτόν/αυτήν που έχει απέναντί του με απόλυτη σαφήνεια, με τις λέξεις να κατέχουν ακρίβεια αριθμού, έτσι ώστε ο αποδέκτης να εκλάβει το μέγιστο δυνατό – με τον πιο σύντομο δυνατό τρόπο.
Σε καμία περίπτωση το πλούσιο λεξιλόγιο δεν σημαίνει πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί καταχρηστικά, για να πουλήσουμε μούρη “μορφωμένου” εκεί που δεν χρειάζεται. Αντιθέτως, το πλούσιο λεξιλόγιο είναι το εργαλείο που απλοποιεί την γλώσσα και την επικοινωνία και όχι αυτό που τις περιπλέκει.
Αντιφατικό;
Καθόλου:
Με τον μανάβη θα είσαι μανάβης και με τον καθηγητή καθηγητής. Αν πας να πράξεις τα αντίθετα απλώς θα γελοιοποιηθείς και θα απωλέσεις κάθε σοβαρότητα.
Yet, όλο αυτό το ένστικτο της επικοινωνίας δεν αποκτάται από ενέργειες σχετικές με την επιχειρηματικότητα (!). Αποκτάται από την παιδεία. Και παιδεία δεν είναι οι σπουδές μήτε τα πτυχία, παιδεία είναι η αέναη αναζήτηση της Γνώσης, η περιέργεια, η έξαψη, παιδεία είναι αυτά που κάνεις όχι για το αποτέλεσμα, αλλά για την τέρψη, αυτά που βάζουν φωτιά στο πνεύμα, το μυαλό και την ψυχή σου.
Παιδεία είναι η λογοτεχνία, που μέσα απ’ αυτήν δεν μαθαίνεις απλώς την γλώσσα – αλλά και τον κόσμο των ανθρώπων. Παιδεία είναι η Ιστορία, η Φιλοσοφία, η Ιστορία της Τέχνης, η Ιστορία της επιστήμης, που κάθεσαι και τα μελετάς ξανά και ξανά και ξανά όχι λόγω του ανελέητου χρησιμοθηρικού κυνηγιού του υψηλού μισθού αλλά απλώς για την περιπέτεια.
Κι όμως, τα παραπάνω που ουδεμία σχέση έχουν με την επιχειρηματικότητα αποτελούν Βασικά Εργαλεία της:
Η έλλειψη χειρισμού της γλώσσας, η ενσυναίσθηση, η έλλειψη σαφήνειας, όσο δυνατός ή δυνατή μπορεί να είσαι στα υπόλοιπα πεδία, αποτελούν την πιο ισχυρή τροχοπέδη για να αναπτυχθείς.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που όσον αφορά τους διεθνείς πελάτες μας κλείνουμε δουλειές 99% με Αθήνα, χωρίς να έχουμε συναντηθεί ποτέ, χωρίς να κάνουμε ποτέ ούτε μια βιντεοκλήση, συχνά – πυκνά χωρίς να έχουμε μιλήσει καν στο τηλέφωνο.
Ούτε η φτηνότερη εταιρεία είμαστε, ούτε η μεγαλύτερη.
Γιατί λοιπόν (αφού περάσουν όλα σχεδόν τα υπόλοιπα γραφεία στην πόλη τους) καταλήγουν σε εμάς;
Γιατί (από ότι μας λένε οι ίδιοι τουλάχιστον) είμασταν οι μόνοι από τους οποίους έλαβαν σαφή, κατανοητή απάντηση (!).
Καθόλου περίεργο: συνήθως όταν πηγαίνεις σε ένα λογιστή ή δικηγόρο φεύγεις πιο μπερδεμένος από ότι πήγες. Γιατί δεν έχουν αντιληφθεί πως το να πλακώσεις τον άλλον στις ορολογίες μόνο κακό θα κάνει και σε αυτόν, αλλά και σε εσένα, όταν κάθε απάντησή σου δημιουργεί άλλα 20 ερωτήματα!
Η Επικοινωνία όπως κάθε δεξιότητα, δεν είναι χάρισμα (ή τουλάχιστον το 90% δεν είναι σίγουρα). Είναι ιδιότητα που αποκτάται, μετά από μεγάλο, μακρύ αγώνα, μια περιπέτεια δίχως τέλος όπου διαβάζεις, διαβάζεις, διαβάζεις, γράφεις γράφεις και ξαναγράφεις μέχρι να ματώσουν τα δάχτυλά σου και στο τέλος να πετάξεις όλα σου τα χειρόγραφα και ξανά μανά απ’ την αρχή.
Μέχρις ότου κατακτήσεις το υλικό, μέχρις ότου οι αποδέκτες της επικοινωνίας σου να μην κρύβουν την ευχάριστη τους έκπληξη που σε άκουσαν, που σε διάβασαν, που σε είδαν.
Ο μέσος όρος του χρόνου που απαιτείται για να Δαμάσεις το Υλικό- μέχρις ότου καταφέρετε αβίαστα και ανεμπόδιστα όχι μόνο να είστε αποτελεσματικοί αλλά να μπορείτε εν ριπή οφθαλμού να αυτοσχεδιάζετε και να δημιουργείτε απ’ το μηδέν (όπως σε κάθε τέχνη) είναι συνήθως [full-time] μια δεκαετία.
Φώτης Γροντάς
